Mówmy dzieciom o tym, co czujemy.

#wtorekzpsychologiem
„Wiemy już, że powinniśmy rozmawiać z Naszymi dziećmi. Wspomniała o tym pani pedagog przy okazji czwartkowego wpisu.
Dzisiaj chciałabym zwrócić uwagę na to, by w tych rozmowach znalazło się miejsce na nasze emocje.
Tak, mówmy dzieciom o tym, co czujemy.
Dzieci czerpią z nas najwięcej. Uczą się przez naśladowanie. Naszą rolą jest, by od najmłodszych lat kształtować w nich umiejętność mówienia o tym co czują i analizowania, dlaczego się tak czują.
Wielu z Nas boi się tego, bo nie chce obciążać dzieci problemami dorosłych. Nie o to tu jednak chodzi.
Nie bójmy się przyznać do radości, strachu, złości czy niewiedzy. Dziecko, które usłyszy taki komunikat od rodzica będzie wiedziało, że nie jest osamotnione w swoich odczuciach oraz że mówienie o tym, to nic złego.
Wielokrotnie spotykamy się w pracy z dziećmi, które żyją w przekonaniu, że nie można czuć złości czy smutku, bo rodzice tak powiedzieli (często nieświadomie). Pamiętajmy, że duszenie w sobie emocji niesie za sobą ogromne konsekwencje, a tak prosto można temu zapobiec.
Powstrzymajmy się jednak w obecności dzieci od gdybania czy snucia czarnych scenariuszy. Nie powtarzajmy plotek czy niesprawdzonych informacji. Szkoła na początku pandemii przesycona była głosami dzieci, które przekrzykiwały się, starając się wyłożyć najbardziej kontrowersyjne informacje dot. koronawirusa koleżankom i kolegom. One chłoną zasłyszane informacje jak małe gąbki. 🙂
Przy okazji rozmów dajmy też jasny przekaz, że wszystkim bywa trudno. Podkreślmy, że ze wszystkim w jakiś sposób można sobie poradzić i co najważniejsze – nawet trudności nie zmieniają tego, że dzieci pozostają ważne i nadal są kochane.”
Pani Ola
#sokratesschool #psycholog

• Szkoła podstawowa